Zaterdagmiddag 22 september op VPRO’s Argos en in de avond bij Nieuwsuur: een sprekend praktijkvoorbeeld van het probleem dat ik in mijn boek de Peuterindustrie beschrijf. Wat is er aan de hand?
Opnieuw is er in Amsterdam twijfel over de kwaliteit van een aantal kinderopvanglocaties. De GGD heeft harde conclusies getrokken, de gemeente doet echter voorlopig even niets, de ouderbelangenclub snapt die houding weer niet, en aanbieder Estro krijgt (opnieuw) tijd en ruimte zodat er bij een volgende inspectie wel een voldoende wordt gehaald. Dit is niet de eerste keer dat er zo’n ‘professionele’ patstelling ontstaat. Maar wie is hier de dupe van?
Het gaat om vijf verschillende locaties in Amsterdam. Dan heb je het al snel over honderd ouders of meer. Stel dat je kind op zo’n ‘afgekeurde’ opvang zit: wat kun je dan als ouder, wie moet je geloven en wat moet je doen?
In plaats van deze ouders te betrekken in de besluitvorming – of op z’n minst iets naar hen te communiceren – buitelen opnieuw alle professionele vertegenwoordigers van de Peuterindustrie over elkaar heen om de situatie te duiden – en om hun eigen strijd te voeren over de hoofden van deze ouders.
Het lijkt er helaas op dat er weinig is veranderd sinds de zedenzaak en de commissie Gunning: de ouder kan in ieder geval wederom makkelijk worden overgeslagen.
Dat is wat ik (door vooraf mijn manuscript te delen met de dienstdoende redacteur en door mijn optreden) in het item heb willen laten doorklinken. Ik hoop dat deze boodschap de montage overleeft en dat de schuldvraag niet eenzijdig bij Estro wordt neergelegd: ook de gemeente en de GGD hebben hier iets aan de ouders uit te leggen.
Gemeente en aanbieders: verander je (volledig naar binnen gerichte) werkwijze! Weet jullie niet hoe? Denk dan eerst zelf kritisch na, lees vervolgens deze site of mijn boek, of bel me als je er echt niet uitkomt. Je kunt me vinden op Facebook en LinkedIn…
Beste Ewoud,
Gisteren las ik het bericht betreffende jouw onderzoek en boek in het Parool, mijn hart maakte een sprongetje omdat ik zo blij ben dat er een {of meerdere ouders zijn opgestaan om deze “industrie” een halt toe te roepen. Je had geen betere titel kunnen bedenken.
Zelf ben ik ruim een jaar werkzaam bij de Stichting IJsterk {zie ook de geschiedenis van IJsterk} als leidster van een voorschool. Ik heb ruim 20 jaar ervaring in verschillende vormen van kinderopvang en doe dit met volledige overgave! Maar wat ik bij deze organisatie aan wanbeleid, verdraaiingen en bedreigingen meemaak gaat alle loyaliteit te boven. veel van mijn collega’s maar ook ikzelf werken onder hoge druk.
Al weken loop ik met het plan in mijn hoofd een brief te schrijven aan Lodewijk Ascher, maar ik weet ook dat ik een “luis in de pels” ben en zoek naar een goede vorm.
Mijn contract loopt tot mei 2013, ik weet nu al dat deze niet verlengt gaat worden omdat ik niet altijd naar de pijpen dans van mijn leidinggevende.
Voorbeeld: tijdens onze laatste vergadering ongeveer 3 weken geleden kregen wij nog meer werk over ons uitgestort terwijl we net in uren zijn terug gezet!! Toen ik vroeg wat het nut was van een zoveelste kindvolgmap in te vullen omdat we dit al doen, was het antwoord “nou als je het toch al doet kun je het net zo goed even invullen, want we krijgen er SUBSIDIE voor…………?????” (Letterlijke uitspraak van leidinggevende).
Binnen diezelfde vergadering vroegen wij of wij nog een studi dag zouden krijgen met betrekking tot het nieuwe protocol kindermishandeling want deze hadden we eigenlijk al in juli zullen krijgen. Haar antwoord was….. “ja dat gaat even niet lukken, maar binnenkort komt de inspectie op bezoek (waar IJsterk ons overigens al bijna een jaar mee bangmaakt) en dan moeten jullie gewoon zeggen dat jullie geweest zijn, enne ik vraag jullie ook of jullie daar voor willen tekenen.” Met andere woorden ons werd niet alleen gevraagd hierover te liegen, maar zelfs te tekenen voor deze pertinente leugen. .
Ik zat te trillen op mijn stoel van boosheid en zei volmondig:”DAT GA IK NIET DOEN !!!!!” waarop zij zei {met haar handen tegen mij gericht): “ik wil deze lading niet van jou ……” .Onze verstandhouding was al buitengewoon wankel, maar je begrijpt dat dat nu echt niet meer goed komt.
Ik had natuurlijk het liefst op staande voet ontslag genomen maar ik ben een alleenstaande moeder en wil heel graag werken dus dan is dat geen optie. Bovendien wil ik ze hier niet mee weg laten komen.
Graag zou ik met jou heirover willen sparren, ik wil wel echt iets doen waar ze niet onderuit kunnen.
Het maakt mij niet uit als ik hierdoor mijn baan verlies!!! ik vind zeker iets nieuws, maar ik moet dit eerst doen.
Ik wil gerust de klokkenluider zijn, mijn naam hoeft niet geheim te blijven..
Zeker weet ik ook dat ik dit doe voor heel veel collega’s die onder bedreiging staan hun baan te verliezen als ze………….!!!! en of voor diegenen (veel) die zonder reden op non actief staan of in een zogenaamd verbetertraject zitten……
Ik hoop iets van jou te horen en ga zeker je boek lezen!
Met vriendelijke groet Jantine van Ginkel