Sinds de uitzending van Nieuwsuur, vooral na mijn interview in het Parool (‘Kinderopvang, het systeem is verrot) en het AD, komen er met name veel verzoeken voor radiointerviews binnen.

Ik probeer aan zoveel mogelijk verzoeken te voldoen – hoe meer mensen horen over de peuterindustrie, des te eerder het systeem een ‘grote onderhoudsbeurt’ krijgt – maar moet nog wel over een kleine drempel heen. Radiostudios en fotocamera’s close-up op mijn gezicht zijn geen standaard onderdeel van mijn bestaan en ik heb geen idee wat me allemaal te wachten staat. Maar zolang het me lukt om 1) langzaam te blijven praten (denk aan Ivo Opstelten, denk Opstelten), 2) een minder hete aardappel in mijn keel te hebben dan in nieuwsuur, 3) niet al te veel van de hak op de tak te springen en 4) mijn kernboodschap voortdurend te herhalen (zorg voor een sterkere ouderpositie en breng veel meer transparantie in de branche), dan moet het wel goed komen.

Aan het eind van de week hoop ik een verzameling links naar de interviews en optredens hier te plaatsen.

Zaterdagmiddag 22 september op VPRO’s Argos en in de avond bij Nieuwsuur: een sprekend praktijkvoorbeeld van het probleem dat ik in mijn boek de Peuterindustrie beschrijf. Wat is er aan de hand?

Opnieuw is er in Amsterdam twijfel over de kwaliteit van een aantal kinderopvanglocaties. De GGD heeft harde conclusies getrokken, de gemeente doet echter voorlopig even niets, de ouderbelangenclub snapt die houding weer niet, en aanbieder Estro krijgt (opnieuw) tijd en ruimte zodat er bij een volgende inspectie wel een voldoende wordt gehaald. Dit is niet de eerste keer dat er zo’n ‘professionele’ patstelling ontstaat. Maar wie is hier de dupe van?

Het gaat om vijf verschillende locaties in Amsterdam. Dan heb je het al snel over honderd ouders of meer. Stel dat je kind op zo’n ‘afgekeurde’ opvang zit: wat kun je dan als ouder, wie moet je geloven en wat moet je doen?

In plaats van deze ouders te betrekken in de besluitvorming – of op z’n minst iets naar hen te communiceren – buitelen opnieuw alle professionele vertegenwoordigers van de Peuterindustrie over elkaar heen om de situatie te duiden – en om hun eigen strijd te voeren over de hoofden van deze ouders.

Het lijkt er helaas op dat er weinig is veranderd sinds de zedenzaak en de commissie Gunning: de ouder kan in ieder geval wederom makkelijk worden overgeslagen.

Dat is wat ik (door vooraf mijn manuscript te delen met de dienstdoende redacteur en door mijn optreden) in het item heb willen laten doorklinken. Ik hoop dat deze boodschap de montage overleeft en dat de schuldvraag niet eenzijdig bij Estro wordt neergelegd: ook de gemeente en de GGD hebben hier iets aan de ouders uit te leggen.

Gemeente en aanbieders: verander je (volledig naar binnen gerichte) werkwijze! Weet jullie niet hoe? Denk dan eerst zelf kritisch na, lees vervolgens deze site of mijn boek, of bel me als je er echt niet uitkomt. Je kunt me vinden op Facebook en LinkedIn…

Inmiddels heb ik de reacties ontvangen van mijn testpanel. Zij lazen het manuscript voordat het naar de drukker ging en hun oordeel was bemoedigend. Toch blijft het een rare en spannende gedachte dat mijn verhaal straks in de boekwinkel ligt. Ik heb geen flauw idee of het onderwerp aan zal slaan en, als dat wel gebeurt, hoe men reageert.

De verkiezingstijd is (gelukkig) voorbij en het wordt tijd om terug te keren naar de orde van de dag. Vandaag is de laatste zitting van de huidige Tweede Kamer en morgen zit er een vers parlement met een nieuwe zetelverdeling. Ondertussen lijken Rutte en Samsom elkaar gevonden te hebben en staat er binnenkort een nieuw kabinet.

De kinderopvang in Nederland gaat ondertussen temidden van de crisis en bezuinigingen onder zwaar weer gebukt. Zal de politieke discussie straks opnieuw beperkt blijven tot de hoogte van de subsidie, of kunnen de dieperliggende problemen worden aangepakt?

Donderdag 4 oktober wordt mijn boek tastbaar en ligt het in de winkels. Mijn vraag is of ik daarna moet blijven schreeuwen om versterking van die ouderpositie en meer transparantie, dat ik het stokje moet overdragen of dat ik een middenweg kan gaan bewandelen. Ik ga het zien.